Beste ouders van De Brug,
Dan is toch de dag gekomen dat ik afscheid neem van de Brug. Jullie zullen mij heus nog af en toe wel zien als ik de muziekinstallatie klaarzet voor evenementen of als we gaan optreden met de Sinterklaasband, maar voor de klas zal ik niet meer staan.
In 1996 ben ik in het onderwijs begonnen in groep 8 van De Johannesschool, na een carrière bij de Douane op Schiphol en de Belastingdienst. In het onderwijs ben ik echt ‘thuisgekomen’, het is een vak naar mijn hart! In groep 8 van de Johannesschool had ik het enorm naar mijn zin. Fijne collega’s, lieve kinderen en heel veel creativiteit in de school. Dat paste goed bij me. De traditie van Piet Seignette die elke schoolkamp een spannend verhaal verzon met de bijbehorende acteurs, heb ik voortgezet. Geholpen door veel vrijwilligers als Nico Brantjes, Dennis Torenstra, Ton Rumphorst en Gerard Struijf. Eén verhaal vond ik zó geslaagd dat ik er een boek over heb geschreven: Goud op de Stierop, geholpen door meester John van den Aakster die de tekeningen maakte. Als assistenten met kamp had ik mijn broer Frans, juf Elly en juf Willy en zelfs mijn zoon Joris mee.
Met Sinterklaas werd telkens een verhaal bedacht; de ene keer kwam er een trol in de school die graag zwarte Piet wilde worden, een andere keer werd er een Piratenschat gevonden op het terrein waar de nieuwe (huidige) school werd gebouwd en weer een andere keer deden de leerkrachten mee aan de Spaanse Idols. Wij waren natuurlijk wel goed maar Zwarte Piet won uiteindelijk. Hoogtepunt was wel toen 2 zwarte Pieten verliefd waren en getrouwd werden door Sinterklaas op het schoolplein. Na de ceremonie kwam Jörgen, de vriend (destijds) van juf Maranka op het paard het plein op. Hij steeg af en vroeg haar op zijn knieën ten huwelijk.
Het veertigjarige jubileum van de school werd groots gevierd met drie grote tipitenten van Marcel Koomen op het plein. Voor die gelegenheid hadden we een schoolband opgericht met meester John, juf Sanny, Wido Roorda en Gerard Struijf. De muziek was sowieso altijd belangrijk binnen de school. In elke groep werd volop gezongen. Behalve bij meester Fred want die deed als enige aan volksdansen. Met juf Willy heb ik een leuke tijd gehad toen we een jaar een dubbele groep 8 draaiden. Wat dat jaar typeerde: “Meester, zij van groep 8b zitten op de computers en het is onze tijd.” Ik: “Dan stuur je ze er toch af?” “Ze gaan niet.” Ik: “Dan háál je Ze er af.” Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Een groot gejoel op de gang en stoeiende groep 8 leerlingen. Natuurlijk deed ik zelf ook mee zodat verschillende kinderen meters over de grond gleden. Ineens had ik een wat zwaardere leerling aan mijn nek hangen. Dat bleek juf Willy te zijn….
Toen de grote krimp toesloeg op de scholen besloten we om te fuseren met de Jacobusschool. Het resultaat was de Brug en kregen we nieuwe collega’s erbij. Een paar jaar later had ik een lastige periode toen ik overspannen werd. Toen ik gere-integreerd was, besloot ik na een jaar met juf Saskia groep 8 gedraaid te hebben de flexpool in te gaan om eens uit mijn vaste patroon te stappen. Dat was een goede keuze. Ik werd al snel door Barbara, de directeur van de Regenboog in Heerhugowaard, gebeld. Dit is een school voor ‘nieuwkomers’, vluchtelingen over het algemeen. Omdat er toen een grote stroom Syrische vluchtelingen ons land binnenkwam was er een tekort aan leraren voor deze, wel heel bijzondere, doelgroep. Hoewel ik in de eerste instantie twijfelde, werd dit een heel bijzonder jaar met hele bijzondere, maar wel getraumatiseerde leerlingen en ook bijzondere collega’s. Er moest in die tijd veel geïmproviseerd worden. Na dat schooljaar gingen mijn leerlingen (12-14 jaar) naar het Voortgezet Onderwijs dus ging ik weer de flexpool in. Zo heb ik in heel wat scholen kunnen kijken, wat ook weer een bijzondere ervaring was. Uiteindelijk kwam ik toch weer regelmatig op De Brug i.v.m. ziekte van juf Sanny en juf Ans.
Ik vond het fijn dat ik dit laatste jaar weer teruggekeerd was op mijn oude stek hoewel de reden droevig is. In groep 5, samen met juf Margot én 7 , met juf Trudy heb ik dit schooljaar erg genoten want dit zijn hele leuke groepen. In groep 5 zitten alweer kinderen van oud-leerlingen van me en ook dat is bijzonder.
Ik heb inmiddels 3 kleinkinderen waar ik van ga genieten en ik heb ook hele leuke andere plannen voor de toekomst, zoals het uitgeven van een tweede boek, motorreizen, het opknappen van mijn huis en we nemen weer een hond, net zo een als die van Jente in groep 5, een oud Duitse herder.
Met jullie, beste ouders, heb ik in het verleden veel meegemaakt. Samen veel georganiseerd en gediscussieerd. Zo heb ik ook veel adviesgesprekken, samen met jullie kinderen, gevoerd waarbij vaak tranen van blijdschap, maar ook wel eens van teleurstelling vloeiden. Dat is het leven. Ik vind het nog steeds leuk om oud-leerlingen te spreken over hun levenspad. Ik heb altijd gezegd tegen de kinderen dat ze állemaal een talent hebben. Bij sommige kinderen duurt het wat langer dan bij de ander voordat ze dat talent hebben gevonden. Ik heb veel kinderen mooie volwassenen zien worden. Ik ben heel dankbaar dat ik hier heb mogen werken met mijn fijne collega’s. Tenslotte wil ik jullie, ouders, bedanken voor de fijne samenwerking en jullie inzet op de school en het belangrijkste: dat ik jullie kinderen les mocht geven.
(gepensioneerde) Meester Wouter
